ZIE HIER EEN OVERZICHT VAN HET PROGRAMMA VAN DIT JAAR.

HOU IN IEDER GEVAL HET WEEKEND VAN 1 EN 2 SEPTEMBER 2018 ALVAST VRIJ!


ZATERDAG 1 SEPTEMBER

Naar goede gewoonte wordt het Wereldfeest op zaterdag weer op gang getrapt met een tentoonstelling van een sociaal geëngageerd kunstenaar. Dit jaar is dat de Belgische Frans Wuytack en als er iemand geëngageerd genoemd kan worden is hij het wel!!!

We nemen hieronder zijn biografie over uit Wikipedia om een beeld te geven van het rijk gevulde leven van Frans. Lees en wees verbaasd wat een mens met het hart op de goeie plek kan verwezenlijken. Petje af en mateloos respect voor deze man!

Biografie

Frans Wuytack werd geboren in een arbeiderswijk in Sint-Niklaas. Hij kreeg er het strijdbare socialisme met de paplepel binnengegoten en begon op zijn veertiende te werken op de Boelwerf in de scheepsbouw. Als zeventienjarige werkte hij in 1951 mee in Frankrijk met Abbé Pierre om er arme mensen onderdak en werk te bezorgen. Hij leefde een tijdje tussen deze "voddenrapers". Hierna ging hij naar het seminarie voor laattijdige roepingen te Kortrijk en werd onderpastoor in de parochie Sint-Vincentius te Gent.

Een aantal jaren later besloot hij naar het buitenland te trekken. Hij volgde lessen aan het Latijns-Amerikacollege in Leuven waar ook bisschop Óscar Romero en Camilo Torres passeerden. Van 1966 tot 1970 werkte hij in de krottenwijken van La Vega, Carapita, El Valle, La Cota te Venezuela. Wuytack koos resoluut voor de bevrijdingstheologie die in die jaren opgang maakte. Hier richtte hij arbeidersraden, volksjuntas en het vrouwenverzet op. Hij werd door de kerk in de ban geslagen en uit het priesterambt ontheven. In die tijd schreef hij volkstoneelstukken zoals ‘Het Proces’, ‘De Revolte’ en ‘De Weg’. In 1970 werd hij een eerste keer het land uitgezet en trok daarom terug naar België.

Terug in zijn vaderland bleef hij zich actief inzetten voor arbeiders. Tijdens de wilde havenstaking te Antwerpen van 1973 kreeg hij als stakingsleider werkuitsluiting en spreekverbod. Alhoewel Wuytack in 1972 uit zijn priesterambt was ontzet werd hij opnieuw gecontacteerd door de Venezolaanse guerrillabeweging en keerde in 1973 terug naar dit land om zich bij de rebellen aan te sluiten. Hij werd er op 20 juni 1974 gevangengenomen en kort daarop uitgewezen. In 1975 smokkelde hij munitie en kogelvrij vesten naar Spanje voor het verzet tegen generaal Franco.

In 1975 nam hij deel aan het experiment Autogestion te Brussel. En hielp hij mee aan het tot stand komen van de havenarbeidercomités in Europees havens. Met zijn beeldhouwerstalent vulde hij de periode van 1976 tot 1979 en werkte hij aan de restauratie van monumenten waaronder de Antwerpse kathedraal. In 1979-1980 werd hij geselecteerd voor het 2de Internationaal symposium voor Beeldhouwkunst te Carrara (Italië).

In 1979 trouwde hij met Leen Van Renterghem. Ze trokken richting Carrara, Italië waar hij zich vestigde als beeldhouwer. Het koppel kreeg vier kinderen: Fabio, Serena (geboren in Italië), Maya en Francesca (geboren in Costa Rica). In de daaropvolgende periode kwamen een aantal dichtbundels van hem uit. Tussen 1984 en 1986 verbleef hij met zijn gezin in Costa Rica. Daar richtte hij een illegaal syndicaat van koffieplukkers en het kunstenaarscollectief Jade op, samen met de kunstschilders Jorge Sánchez, Héctor Marín, Ana Sánchez, schrijvers Francisco Zúñiga en Hugo Díaz en de dichter José Ramírez Saizar. Na enige tijd keerde het gezin terug naar België en legde hij zich toe op het beeldhouwen.

Met België als thuisbasis ondernam hij tijdens de jaren 90 nog enkele vredesacties. In 1990, kort voor de Golfoorlog (1990-1991) maakte hij in Bagdad deel uit van een "levend schild" van vredesactivisten. Ook in 1993, vanwege de oorlog in Bosnië, deed hij een soortgelijke actie. In 1995 werkte hij mee aan de herdenking '50 jaar Hiroshima' en het oprichten van een vredespark in Las Tunas in Cuba. In 1997 keerde hij terug naar Costa Rica waar hij contacten onderhield met organisaties die zich voor straatkinderen inzetten. In 2000 mocht Wuytack eindelijk terugkeren naar Venezuela, waar hij in Caracas onder een enthousiaste volkstoeloop werd ontvangen.

In 2009 verscheen een biografische film Persona non grata van de hand van zijn zoon Fabio Wuytack.

 

Deze tekst komt oorspronkelijk van het Wikipedia-artikel Frans Wuytack. Deze tekst is beschikbaar onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen.

En tijdens de bijhorende receptie wordt de muzikale omlijsting verzorgd door de Latijns Amerikaanse band Surupana. Niet toevallig hebben we hier gekozen voor muziek uit dat deel van de wereld. Het is tenslotte gedurende lange tijd de woonplaats en bakermat geweest van de kunstenaar wiens werken te bewonderen zijn.


ZONDAG 2 SEPTEMBER

Om 13u30 wordt het Wereldfeest opgestart op de draaitafels van DJ Stanley Livingstone & DJ Global Wax. Om een idee te krijgen welke vibe je mag verwachten:

"Twee deejays bundelen hun passie voor vintage global dance music en haalden voor Wereldfeest Ondersteboven hun platenkast overhoop. Verwacht je aan een zonovergoten portie aanstekelijke grooves, van funky afrojazz tot shangaan electrobeats, van highlife disco tot lofi dub, van Nairobi benga tot Nu Yorican salsa. En vergeet vooral niet te genieten!!!"

Zij zullen bovendien de afterparty verzorgen: breng je dansschoenen zeker mee!

 

Wat ongetwijfeld een muzikaal hoogtepunt gaat worden dit jaar is de fantastische salsaformatie Nueva Dimensión met de flamboyante uit Havana afkomstige Maykel López als frontman.

Maykel begon al op jonge leeftijd met zingen en heeft sinds het begin van zijn muzikale carrière al in verschillende groepen gezongen: Grupo Premier, Dioses de la Calle, Son de Cuba en Los Cavales. Voordat hij besloot Cuba voor Europa te verruilen was hij zanger bij één van Cuba's bekendste groepen: Oderquis Revé y sy Changuï.

Maykel López y su Nueva Dimensión is een kleine formatie die echter een veelzijdig repertoire brengt met vooral veel dansbare salsanummers. Een optreden van hen staat dan ook garant voor FIESTA, FIESTA, FIESTA... oftewel feesten als de beesten.

De muzikale mix die we van hen kunnen verwachten is als volgt: 80% Salsa Cubana & Salsa Tropical en 20% Merengue & Bachata.

(Deze info is afkomstig van de website salsabookings.eu)

Een vaste waarde op ons Wereldfeest -en terecht- zijn Zé & The Scorpions. Djembégeweld en acrobatie van de hoogste plank. Ze hebben telkens honderden mondjes laten openvallen van verbazing met hun performances en een glimlach getoverd op vele gezichten (jong en oud) met hun workshop 'djembé spelen'. Laat het ons illustreren met enkele actiefoto's van 2016 en diegenen die er niet waren begrijpen onmiddellijk wat we bedoelen!

(Met dank aan Leon Alders en Marc Faes van Neerpelt.in voor de prachtige foto's.)


Ons Wereldfeest is niet alleen interessant voor hen die geëntertaind willen worden, integendeel. Voor een groot deel bestaat ons programma uit interactieve bezigheden, dikwijls gericht op kinderen maar zeker niet uitsluitend.

Behalve het jaarlijks terugkerende tekenen en knutselen allerhande, de circustechnieken, pottenbakken, kalligrafie, ballonnen plooien en het schilderen op doek zijn er ook nu weer de schmink- en grimestand, de erg gewilde hennatattoo, de energetische massage en het tenen lezen (die laatste twee in een rustig hoekje van het domein).               

(Foto's: Neerpelt.in)

En we zouden ONDERsteBOVEN niet zijn als we niet gezorgd hadden voor enkele nieuwigheden. Zo is er voor de allereerste keer een Kamishibai verteltheater voor de kinderen.

Kamishibai (spreek uit: kami-shie-bai) is een traditionele Japanse vertelvorm. 'Kami' betekent 'papier' en 'shibai' betekent 'drama', papieren drama dus. Het gaat om een minuscuul theatertje waarin grote tekeningen passen. Elke tekening geeft een scène weer uit het verhaal. Een verteller verschuift de tekeningen als ging het om een verstilde animatiefilm, en vertelt intussen het verhaal dat achteraan op de tekeningen te lezen staat. Het kamishibai-theatertje kan op een tafel geplaatst worden of zelfs gemonteerd op de bagagedrager van een fiets. In Japan was dit 'fietsend' verteltheater een geweldig succes van de jaren '20 tot '50.

In absolute première heeft Nagaveni, die intussen ook één van onze vaste waardes is geworden op het Wereldfeest een interactieve vorm van mandala tekenen ontwikkeld. Er valt hier niet veel uit te leggen want het is gewoon leuker om het zelf te komen bekijken en vooral te doen op 2  september. Fun verzekerd!

Kraaltjes vlechten. Eigenlijk is het vreemd dat we nog nooit iemand gehad hebben die kraaltjes in de haardosjes van onze bezoekertjes vlecht. Nu dit jaar is dat dus ook anders want Sophie staat paraat om uw kroost nog nét iets knapper te maken.

Karen Boonen uit Neerpelt heeft een succesvol kinderboek geschreven: 'Ayla's vlucht'. Het is een boek over oorlog, angst, vluchten en een veilige plaats vinden. We geven haar een stand om het boek te promoten en de gelegenheid om er uit voor te lezen.

Bovenstaande afbeelding is de cover tekening, gemaakt door Defne Güzel en het boek is uitgebracht door Moslim Kids Entertainment. Kopen dat boek zou ik zeggen. Je steunt er ook meteen rechtstreeks een hoop mensen mee die in een opvangkamp zitten na gevlucht te zijn uit hun door oorlog geteisterd moederland Syrië.

En voor diegenen die dachten dat dit wel een leuke gelegenheid zou zijn om hun picknickmandje nog eens boven te halen: dat is écht niet nodig want er is voor elk wat wils wat betreft het versterken van de inwendige mens. Wel binnen het kader van een wereldkeuken dus geen friet-biefstuk of stoemp met worst natuurlijk :)

Bovendien zijn de maaltijden/snacks te verkrijgen aan zeer democratische prijzen!

Eén van onze medewerkers is er zo te zien compleet ondersteboven van!